اگر کسی بگوید: "من به خاطر اینکه کامپیوتر توسط آمریکای خونخوار و مستکبر و شیطان بزرگ اختراع شده بنابراین بنده این وسیله را تحریم می کنم و سمت آن نمی روم" به شما چه احساسی دست می دهد؟!
آیا باخود نمی گویید احتمالا در اثر فشار زندگی مشاعرش را از دست داده!؟
حال اگر کسی بگوید " من به خاطر این اعراب وحشی بی فرهنگ طرف اسلام نمی رم و قرآن و نماز نمی خوانم" چطور؟!
آیا همان احساس اول در شما ایجاد می شود؟!
آیا اینکه پیدایش یک پدیده ی مفید و باارزش از یک ناحیه ی جغرافیایی خاص یا با یک زبان خاص بوده است، دلیل موجهی برای ترک آن است؟!
آیا اینکه خداوند به دلایل متعدد، دین پایانی و کامل خود را به زبان عربی و در عربستان نازل فرموده، و حال آنکه اعراب اکثرا از فرهنگ پایینی برخوردارند، دلیل عاقلانه ای برای رها کردن این دستورات شفابخش است؟!
زبان عربی به اذعان زبان شناسان فصیح ترین (یا شاید از فصیح ترین) زبان های موجود دنیاست که در آن شما می توانید با یک حرف، چندین معنارا همزمان بیان کنید. مثلا "ق" در زبان عربی به معنای "نگهدار خودت را ای مرد" می باشد!
به امید بلوغ فکری همه
به امید رشد فکری همه
به امید روزی که یک کم دلمان به حال خودمان بسوزد! آمین!
معمولا با هر وسیله ای که ساخته می شود یک دفترچه ی راهنما هم عرضه می شود که در آن طرز استفاده از آن وسیله ارائه شده است. مسائلی که باید در استفاده و نگهداری از آن وسیله در نظر داشت. چه عواملی باعث خرابی وسیله می شود. اگر ایرادی در آن وسیله ایجاد شد چگونه آنرا برطرف ساخت. علائم هشدار دهنده ی خرابی در آن وسیله چیست و موارد متعددی از این دست در دفترچه ی راهنمای آن وسیله توسط شرکت سازنده قرار داده می شود.
اهمیت این دفترچه ی راهنما به قدری زیاد است که اگر آن را در جعبه ی وسیله ی خریداری شده نیافتیم به عنوان یک عیب، کالا را به فروشنده مرجوع می کنیم.
برای وسایلی هم که به هر دلیلی دفترچه ی راهنمای آنها مفقود شده باشد، با مراجعه به سایت شرکت سازنده، دفترچه را درخواست داده یا دانلود می کنیم.
سوال اینجاست: آیا خداوندی که انسان را خلق کرده، هیچ گونه دفترچه ی راهنمایی برای او در نظر نگرفته؟! معمولا وسیله هرچه پیچیده تر می شود این دفترچه، اهمیت بیشتری پیدا می کند. ما سوالمان را از خداوند می پرسیم. به نظرم او این کتاب را به همراه پیامبران فرستاده ولی ما آن را گم کرده ایم و به دفترچه های جعلی رو آورده ایم. هر نسخه ای که در کتاب های روانشناسی یا رمان ها، فیلم ها و برنامه های ماهواره ای و ... برایمان می پیچند عمل می کنیم و هر روز با یک باد به حرکت در می آییم.
یا آنقدر گرفتار کار و زندگی روزمره شده ایم که طرز صحیح برخورد با خودمان اصلا برایمان مهم نیست! اصلا فرصت نداریم فکر کنیم که این شکل زندگی که ما داریم و این کارهایی که صبح تا شب انجام می دیم برایمان خوبه یا نه؟!
