بعد از شنیدن خبر تولید یک نرم افزار جدید، اولین حسی که پیدا می کنیم این است که سریعتر آنرا دانلود کرده و با امکانات و قابلیت های آن آشنا شویم. نرم افزار را نصب کرده و با دکمه ها و منوهایش به گوشه های مختلف سیستم سرک می کشیم تا ببینیم چه کار جدیدی انجام می دهد. هر چقدر ، کیفیت و قابلیت های نرم افزار بیشتر باشد، ناخودآگاه، حس تحسین شرکت تولید کننده ی آن را در خود می یابیم. هر قدر با پیچیدگی ها و عظمت آن سیستم آشنا می شویم این حس در ما بیشتر می شود می پرسیم چه کسی این سیستم را تولید کرده، دمش گرم! عجب چیزی ساخته!
دقیقا همین حس را در مواجهه با یک موسیقی زیبا یا یک اثر هنری داریم. اگر با یک تابلوی زیبای نقاشی روبرو شویم و با دیدنش از خود بیخود شویم اولین سوالی که می پرسیم این است: "چه کسی این نقاشی را کشیده؟!"
و بعد از شنیدن نام تولید کننده، در خودمان حس تقدیر و تحسین و ستایش او را می یابیم.
اما سوال اینجاست، که با دیدن این همه زیبایی در طبیعت، این همه شگفتی و نظم، زنده شدن درختان و روییدن شکوفه ها روی درختان، پیچیدگی های دستگاه های مختلف بدن، گوارش، سیستم تولید مثل، تنفس و .... تا بحال شده از خود بپرسیم چه تولیدکننده ی این همه نرم افزار را به زیبایی بر روی سخت افزار بدنمان نصب کرده است؟! تا بحال شده است که با دیدن نقاشی های طبیعیت، سراغی از نقاش آن بگیریم!؟!! آیا حس تحسین و تقدیر ما را بر انگیخته است سبز شدن برگ هایی که در طول زمستان زرد بوده است؟!!!
